Zalążek Firmy powstał w 1893 roku w Warszawie. Trzech
inżynierów: Kazimierz Matecki, Emil Schonfeld oraz Ludwik Rossman wraz z
czteroma przedsiębiorcami: Stanisławem Rostowskim, Ludwikiem Fijałkowskim,
Aleksandrem Radzikowskim oraz Karolem Strassburgerem założyli przemysłowe towarzystwo udziałowe, gdzie
kapitałem towarzystwa był posag ich córek. Założyciele postanowili produkować
armaturę dla przemysłu gorzelnianego, spożywczego, cukrowniczego a z czasem
powiększyli zakres działania o armaturą wodociągową i centralnego ogrzewania.
Pierwszym znakiem fabrycznym było „P7P”
tłumaczone jako „Posag Siedmiu Panien”
W roku 1907 została zmieniona nazwa towarzystwa na „ Towarzystwo Udziałowe Specjalnej Fabryki
Armatury i Motorów” a znak „P7P”
zastąpiono nowym, gdzie w kole zębatym ukryto- zaszyfrowano trzema literami
URSUS. W tym samym czasie podjęto produkcję silników spalinowych. Pierwsze
konstrukcje silników rozwijały moc 5 KM,
napędzane paliwem ciężkim i spirytusowym a oparte były na wzorach szwedzkich. Podjęto
również produkcje silników 2 i 4 suwowych, średnioprężnych o mocach do 60 KM. W
latach 1912 zakupiono licencję firmy Fielding Und Platt i zaczęto produkować
silniki o mocy 70 KM na gaz. Od 1913 roku podstawową gamę silników jakie
produkowano to silniki do 450 KM. Fabryka do wybuchu I wojny światowej
wyprodukowała aż 6000 silników.
Pierwszą próbę skonstruowania ciągnika rolniczego podjęto w
1915 roku pod kierownictwem profesora Kazimierza Taylora. Praca zespołu została zwieńczona w 1918 roku wykonaniem
pierwszego i jedynego prototypu ciągnika.
W latach 1922-1927 Fabrykę Silników i Traktorów URSUS S.A.
opuszcza 100 sztuk ciągników wyposażonych w silnik naftowy, dwucylindrowy o
mocy 25 KM. Ciągniki te zostały nazwane ciągówkami URSUS.
Rok 1923 kolejna zmiana nazwy firmy na „Zakłady Mechaniczne
URSUS S.A. gdzie głównym działem został dział samochodowy i z tego powodu w
Czechowicach pod Warszawą powstała nowa fabryka. Fabrykę w 1929 roku opuściło 50
autobusów i 300 półciężarówek wyposażonych w silniki na licencji włoskiej firmy
SPA.
W roku 1930 spółka upada po czym zostaje upaństwowiona i
włączona do Państwowych Zakładów Inżynierii. Głównym zadaniem staje się produkcja
na potrzeby wojska co stanowiło około 70 % produkcji. Pozostałe 30 %
asortymentu produkcyjnego zakładu stanowią pojazdy jedno i dwuśladowe dla rynku
cywilnego.
Po II wojnie światowej Zakłady Mechaniczne URSUS są prawie
całkowicie zniszczone co zmusza fabrykę do rozpoczęcia wszystkiego od początku
w czym pomaga rządowa decyzja o budowie polskiego przemysłu ciągnikowego.
Pierwsze prace projektowe nad ciągnikiem rolniczym rozpoczęto jesienią 1945
roku. Wzorem dla polskiego ciągnika był niemiecki Lanz-Buldog. Krajowa
konstrukcja ciągnika została nazwana LB-45, później nazwanego C-45.
Prawdziwym polskim ciągnikiem rolniczym był ciągnik C-325
opracowany przez kadrę techniczną URSUS-a. Ta konstrukcja zapoczątkowała całą
serię ciągników lekkich, produkowanych do początku 1993 roku.
W roku 1963 ciągnik C-325 uległ
modernizacji i rozpoczęto produkcję modelu C-328. Model ten w roku 1967 uległ
ponownej modernizacji przez co powstał kolejny model C-330, którego też postanowiono
ciągle modernizować i ulepszać. Siostrzanymi modelami z linii tak zwanych „trzydziestek”
były modele C-330M i C-335
W lipcu 1969 roku ruszyła produkcja ciągnika C-385 (76 KM),
który stanowił bazę dla rodziny ciągników ciężkich, w skład której wchodziły
również ciągnik z przednią osią napędzaną.
Największy URSUS z tej rodziny to model 1604 o mocy 150 KM.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz